Z jak Związki szczęśliwe i nieszczęśliwe, P jak Przyjaźnie stare i nowe, czyli pięć nowelek o sześciu dziewczynach, które myślały o "Niebieskich Migdałach"

Na książkach Ewy Nowak, można powiedzieć, że się wychowałam. Czytałam je przez znaczną część podstawówki i całe gimnazjum, więc kiedy wychodzą nowe powieści tej autorki od razu mam ochotę po nie sięgnąć. Tym razem dostajemy w ręce "Niebieskie migdały" - antologie opowiadań wydanych już kiedyś jako osobne publikacje w serii "13".

Eliza jest zamknięta w sobie i ma tylko dwie przyjaciółki. Kiedy umawiają się na grupową randkę, a jedna z nich zachoruje oczywistym jest, że to Eliza wybierze się tam w zastępstwie. A gdy Beata i Oskar zaczynają ze sobą chodzić, dziewczyna zostaje wplątana w sieć plotek i traci zaufanie obu przyjaciółek - a na dodatek próbuje się rozeznać, co właściwie czuje do drugiego chłopaka, którego poznała na spotkaniu, Leszka.

Zuzanna z kolei marzy o karierze piosenkarki. Jest przekonana, że ma świetny głos, a że nikt dotąd nie słyszał jak śpiewa nie miał kto wyprowadzić jej z błędu. Ma także dwóch braci, których nie cierpi, bo cały czas robią jej głupie kawały. Zresztą nie tylko jej - Jarek i Radek mają na pieńku z niemal całą szkołą. Oprócz tego mają kolegę Piotrka, przezywanego w klasie Pierre Dołą (wystarczy przeczytać, żeby domyślić się znaczenia 'ksywki'), który jest przekonany, że Zuzia jest w nim na zabój zakochana i sam zaczyna się w niej zakochiwać.

Tymczasem Karolina nie może sobie poradzić ze skłonnością do wymyślania małych i nieszkodliwych kłamstewek dla umilenia sobie szarego i nudnego życia. Wprawdzie jej przyjaciel Olek już kilka razy próbował jej to wyperswadować, ale jak dotąd szło mu nieszczególnie. Bo kto by brał na poważnie takiego co zawsze się wydurnia i głupio zaleca do koleżanki z klasy? Lina postanawia zadzwonić do Telefonu Zaufania, ale tchórzy i przedstawiając się jako Karo najpierw opowiada o swoich zmyślonych kłopotach, by w końcu poprosić o radę dotyczącą nieistniejącej przyjaciółki Elizy, która ma problemy z kłamaniem. 

Tytułowa 'piątka' przedostatniego opowiadania właściwie ma na imię Ola, a jej nick pochodzi z numerologii - należy dodawać do siebie cyfry daty urodzenia, aż wyjdzie pojedyncza liczba. Odkąd się o tym dowiedziała podpisuje się tak w e-mailach wymienianych z przyjaciółkami (wśród których znajduje się także Lina z poprzedniej nowelki), a od jakiegoś czasu także z internetowym przyjacielem poznanym na łamach pisma "Niebieskie Migdały". Wszystko idzie świetnie, do czasu, kiedy Dominik pisze do niej maila adresowanego pierwotnie do jego kolegi...

   

I ostatnia część książki, Furteczki opowiada o dwóch siostrach bliźniaczkach wychowywanych przez staroświecką babcię, która uczy je haftować, wyszywać i innych umiejętności niezbędnych panienkom z dobrego domu. Tymczasem w sekrecie z prababcią zajadają słodycze, prenumerują kolorowe pisma, a także malują się i czeszą inaczej niż babcia tego wymaga. A kiedy w nowym roku szkolnym do ich klasy dołącza Martin, syn native speakera, który ma uczyć ich angielskiego obie siostry zakochują się w nim na zabój. Tak samo jak cała reszta szkoły.

   

Skoro już przebrnęliśmy przez część streszczającą czas na opinię. 

Pod względem tekstu, treści, stylu książce nie mam właściwie nic do zarzucenia. Są dobre, jak to u Ewy Nowak bywa, choć może w swojej ocenie sugeruje się nieco moim sentymentem do tej autorki. Rzuciły mi się w oczy natomiast dwie inne rzeczy - po pierwsze fakt, że Ewa Nowak zawsze punktowała u mnie, jako jedna z niewielu obyczajowych pisarek, która orientuje się nie tylko w realiach życia młodzieży, ale także w nowinkach technologicznych. W tym momencie jednak mało prawdopodobne, by dziewczyna musiała chodzić do biblioteki, żeby napisać maila, a na randce chłopak chwali się tym, że ma komórkę, jakby to był ósmy cud świata.

Druga rzecz, to logika wydawania tej książki. Z jednej strony fajnie zebrać te opowiadania w jedną całość, ty bardziej, że łączą się w pewnych aspektach, a powstała z tego obszerna książka. Z drugiej jednak co zrobią osoby, które te opowiadania już czytały, może nawet kupiły w książkowych egzemplarzach, a zamówiły także tę pozycję? Bo to w sumie powtórka z drobnymi poprawkami, a tekst umieszczony z tyłu okładki niczego takiego nie sugeruje. Jeśli chodzi o mnie znałam jedynie ostatnie, ale pewnie część czytelniczek zna już je wszystkie. I w tym momencie ktoś niejako wydaje pieniądze w błoto. Nie mówię, że samo wydanie jest złe, ale ktoś mógłby umieścić odpowiednią notkę na okładce. To przecież nie kosztuje, a pomaga - szczególnie jeśli ktoś zamawia przez internet i nie może jej przeglądnąć.

Polecam:
• fankom twórczości Ewy Nowak, które nie przeczytały
albo nie posiadają nowelek z serii "13"
• miłośniczkom powieści obyczajowych dla
młodzieży, które nie zetknęły się wcześniej z twórczością autorki

Wyzwanie:

Polacy nie gęsi III